GSM

GSM مخفف عبارت Global System for Mobile Communication به معني سيستم بين المللي ارتباطات همراه است. از اين تکنولوژي در کشورهاي آمريکا و روسيه استفاده مي شود و به همين دليل GSM به سيستم استاندارد در بسياري از نقاط جهان تبديل شده است. شبکه هاي GSM از TDMA (Time Division Multiple Access) بهره مي برند. کاربرد TDMA اختصاص دادن بازه هاي زماني به جريان هاي مکالماتي چندگانه است تا عمليات سوئيچ کردن بين هر مکالمه در زماني بسيار کوتاه انجام شود. در طول اين بازه ها، تلفن ها مي توانند اطلاعات خود را منتقل کنند. براي اينکه شبکه بداند کدام کاربر به آن متصل است، هر دستگاه تلفن از يک کارت ماژول هويتي اشتراکي (Subscriber Identification module Card) يا همان سيم کارت خودمان استفاده مي کند. سيم کارت ها جزو ويژگي هاي کليدي شبکه GSM به حساب مي آيند. اطلاعات شبکه، داده هاي مربوط به مخاطبين و اطلاعات عضويتي کاربر در سيم کارت ها وجود دارد. از قسمت هويتي براي اختصاص دادن بخش هاي زماني به مکالمه تلفني استفاده مي شود و علاوه بر اين، به شبکه هم اعلام ميکند که کاربر به چه سرويسي دسترسي دارد. همچنين در صورتيکه مجوزهاي شبکه موجود باشد، سيم کارت ها مي توانند اطلاعات را در بين تلفن ها منتقل کنند.

CDMA

CDMA مخفف عبارت Code Division Multiple Access يا دسترسي چندگانه بخش کد مي باشد. از اين سيستم هم در بخش هايي از آمريکا و روسيه استفاده مي شود که البته GSM هم در آنها وجود دارد. کشورهاي متفقين در طول جنگ جهاني دوم اين تکنولوژي را بنا کردند و از آن به عنوان روشي براي جلوگيري از اختلال در سيگنال ها توسط نيروهاي نازي استفاده کردند. CDMA بر خلاف GSM دسترسي کامل به تمامي طيف باند مخابراتي را به کاربران مي دهد و به همين دليل در هر لحظه کاربران بيشتري مي توانند از شبکه استفاده کنند. CDMA ارتباطات هر کاربر را به وسيله يک دنباله ديجيتالي از اعداد تصادفي کد گذاري مي کند. به اين ترتيب داده هاي صوتي به گونه اي فيلتر شده و از آنها حفاظت مي شود که تنها افراد حاضر در مکالمه قابل به دريافت اطلاعات مي باشند. تلفن هاي روي شبکه CDMA از سيم کارت استفاده نمي کنند. در عوض هر تلفن به صورت اختصاصي براي کار کردن روي شبکه همان اپراتور ساخته شده است. اين بدان معناست که از يک تلفن تنها مي توان روي باندهاي يک اپراتور استفاده کرد به اين ترتيب اگر بخواهيد اپراتور را تغيير دهيد ناچار مي شويد تلفنتان را هم تعويض کنيد.

آيا يکي از آنها از ديگري بهتر است؟

در واقع بايد گفت خير. هر دوي اين تکنولوژي ها به عنوان استانداردهاي ارتباطات موبايلي شناخته مي شوند. مهم ترين عاملي که بر کيفيت تماس تاثيرگذار است خود شبکه مي باشد و روش هاي انتقال اطلاعات در کيفيت بي تاثير هستند. البته بايد به چند نکته در زمان انتخاب بين GSM و CDMA توجه کرد. همان طور که گفتيم تلفن هاي CDMA وابسته به اپراتور هستند و نمي توان در شبکه هاي ديگر از آنها استفاده کرد. براي مثال تلفن اپراتور Verizon را نمي توان در شبکه AT&T به کار برد. در مقابل، تلفن هايي که از GSM استفاده مي کنند را مي توان جيلبريک کرد و به اپراتورهاي ديگر انتقال داد. به علاوه، توليد کنندگان ثالث هم تلفن هاي خود را براي کار کردن روي GSM مي سازند تا به اين ترتيب تنها به يک باند خاص احتياج نداشته باشند. در طرف مقابل CDMA مي تواند کاربران بيشتري را تحت پوشش داشته باشد و همچنين زيرساخت هاي شبکه هاي 3G نيز بر اساس CDMA شکل گرفته اند. با اين حال در سال هاي اخير تکنولوژي ديگري شکل گرفته و به تدريج اپراتورهاي بيشتري در حال استفاده از آن هستند. اين تکنولوژي جديد که LTE نام دارد در واقع کوتاه شده Long Term Evolution يا تکامل بلند مدت است و مي توان آن را شکلي تکامل يافته از GSM دانست که از تکنولوژي هاي مشابه اين سيستم استفاده مي کند. در اين استاندارد جديد کيفيت ارتباطات صوتي بسيار بيشتر از قبل است و علاوه بر آن، مبناي ارتباطات سريعي مانند 4G نيز مي باشد. به اين ترتيب پيش بيني مي شود LTE بتواند در آينده اي نزديک به عنوان استاندارد پيشرو در بخش ارتباطات تبديل شود.

منبع : مجله سخت افزار